بریده‌های کتاب قدرتمند

من باید به شکل بی‌رحمانه ای بمیرم. تنهای تنها بمیرم . فقط بمیرم

خونه همیشه بیشترین آسیب رو به انسان می‌زنه

او به واقع نفس گیر است ، طوری که به گمانم زخم چاقو نفست را بگیرد ، به حدی خوش چهره است که به تمام وجود انسان نفوذ می کند . درست مثل یک تیغه ، همه چیز‌ش سرد و بُرنده است

انگار این اولین بار نیست که در محظر سرزندگی بی پایان او قرار گرفته‌ام

فقط به این دلیل که من عشق ورزیدن رو بیشتر دوست دارم ، به این معنا نیست که جنگجویان رو تحسین نمی کنم .

به درخشندگی پرتو های نور آفتاب نیست ، اما خب شاید بتوان او را مانند مهتاب در نظر گرفت ؛ مرموز و هراس‌انگیز . به همان اندازه زیبا ، و در عین حال لطیف که بتوان به او خیره شد .

انگار به دنیا آمده تا نور دورش را بگیرد .

+همیشه فکر میکنم چطور ممکنه چیزی تا این حد درخشان باشد ، حتی زمانی که تاریکی اون رو در خودش بلعیده ... امیدوارم ستاره ها بدونن چقدر همه دوسشون دارن .

تو باعث میشی حتی ستاره هم بهت حسادت کنن ... چون یه روز ، خیلی سال بعد ، تو هم اون بالا کنارشون خواهی بود و از همه بیشتر می‌درخشی

-تو هم اون بالا پیش من خواهی بود ؟ + اگه این‌قدر خوش‌ شانس باشم

در آسمان می‌بینمت :)

_برای منه ؟ +تمام لبخندهام

این لحظه به سان آتش است. مرگ بار است. همچون شروع یک پایان.

مرگ به گونه ای نجیب و ملایم است که زندگی هرگز این‌طور نبوده ...

دارم ستاره ها را تا دفعه ی بعدی که ماک در کنارم بدرخشد ، می شمارم ... و با شماره ی هشت ، دیگر چیزی نمی فهمم

فقط ستاره ها رو بشمر ، دنا :)

ممنونم که نزدیک‌ترین ستاره رو انتخاب کردی ، دنا

این خداحافظی نیست فقط دارم تا دفعهٔ بعدی که می‌بینمت،باهات بدرود میکنم،پیدین...!