بریده‌های کتاب تابستانی با جسپر

گاهی اوقات این درد ها اون قدر زیاد و بی ربط میشه که نمیتونی کاملا از شرش خلاص بشی فقط باید اون رو با خودت حمل کنی.

زیر لب گفتم:《 اون مال من بود، جسپر. برای خودم، تا اینکه دیگه خبری ازش نشد. اون دیوونم می کرد، چون همیشه دوروبرم می پلکید. ولی بعد از... دیگه اونجا نبود... کلاً ناپدید شد، همون موقع که من...》

وانمود کردن واقعا کار سختی بود، اینکه سعی کنم برای دلخوشی دیگری خودم را خوب و عادی جلوه دهم.

قرار بود تابستانم را برعکس بقیه، بیکار باشم و در محله پرسه بزنم، کتابی بخوانم و یک بچه‌ی گوشه گیر خوشحال باشم.

همیشه زمان می‌برد تا بتوانم با آدم های جدید حرف بزنم.

من چندین سال واقعا امیدوار بودم که وقتی یازده سالم بشه یه نامه به دستم میرسه. بعد هم یکسره میرم هاگوارتز. اون موقع از همه چیز دور میشیم..

واقعا حس میکنم که اگه جادو، افسون و چوب دستی داشتیم تا همه چیز رو درست کنیم، اوضاع بهتر می‌شد:)

اینکه یه عالمه سختی و مشکل داریم، دلیل نمیشه فکر کنیم دیگه زندگی خوب و قشنگ نیست!

گاهی مبارزه با غم از خود اون غم بدتره. چون اون موقع نمیتونی برنده بشی و بهش غلبه کنی.

فقط اینکه کسی توی وضعیت بدی بوده، دلیل نمیشه که نتونه یه آدم خوب، باهوش یا دوست داشتنی باشه!

گاهی اوقات این دردها اونقدر زیاد و بی ربط میشه که نمیتونی کاملا از شرش خلاص بشی. فقط باید اون رو با خودت حمل کنی.

امسال دائم با خودم فکر میکردم که چرا بقیه اینقدر عوض شدن و چقدر برام سخته. ولی الان که دارم بهش فکر میکنم میگم شاید این منم که عوض شدم.

تابستان رسماً آغاز شده بود و من دلم میخواست همینجا، در تختخوابم بمانم و با همین خواب و بیداری سر کنم. روزها، هفته ها و یا ماه ها اصلا فرقی نداشت، چقدر طول بکشد.