بریده‌های کتاب اینجا باران صدا ندارد

زندگی با دیگران تنهایی رو کم نمی‌کنه، زیاد می‌کنه.

زن‌ها اگه به درد رفاقت می‌خوردن، با خودشون رفاقت می‌کردن.

همه‌چیز زن‌ها مردیه که دوستش دارن.

مردا یه وقتایی فقط باید حرف بزنن. شاید واسه همینه که بیشتر از زن‌ها دنبال دوست می‌گردن. اما نمی‌دونم چه حکایتیه که مدام می‌خوان اینو انکار کنن و وانمود کنن هیچ نیازی به حرف زدن از خودشون ندارن. دقت کرده‌ی؟ زن‌ها این‌طوری نیستن. دنبال دوست نمی‌گردن، اما با هرکی یه ذره باهاش صمیمی باشن، راحت درددل می‌کنن؛ و این عالیه.

دوستی زن‌ها دوره‌ایه. بیشتر هم تو دوره‌ی دانشجویی. بعد قطع میشه. تا حالا دو تا زن رو دیدی که ده بیست سال با هم دوست باشن؟

تنهایی هیچ‌وقت اون‌قدر که به‌‌نظر می‌آد راحت نیست.