بریده‌های کتاب جنگ جهانی ز: تاریخ شفاهی جنگ زامبی ها

نمی دانم آیا زمان های بزرگ مردان بزرگ را می سازند یا نه؛ اما می دانم که ممکن است مردان بزرگ را بکشند.

تنها چیزی که باید از آن بترسیم،خود ترس است.

تنها عیب اساسی بشر عواطف است. مدام میگفت،تنها کار قلب تلمبه کردن خون به مغز است و اگر کار دیگری بکند اتلاف وقت و انرژی است.

عبارت پایانی پیشنهادش چنین چیزی بود:«نخستین قربانی نزاع احتمالی باید عواطف ما باشد، زیرا بقای آن به معنی نابودی ماست.»

گاهی دروغ بد نیست،دروغ نه بد است نه خوب. مثل آتش هم می‌شود آدم خودش را گرم کند و هم خودش را بسوزاند و بکشد؛بستگی دارد چطور ازش استفاده کنی.

می گفت« تلویزیون را روشن کن. چی می بینی؟ کسی محصولاتش را می فروشد؟نه. دارد ترسش را از این می فروشد که مبادا تو بدون داشتن محصولاتش به زندگی عادی ات ادامه دهی.» راست می گفت. ترس از پیری، ترس از تنهایی، فقر، ترس از شکست. ترس پایه ای ترین احساسی است که ماها داریم. ترس بدوی است. ترس خریدار دارد. شعار زندگی ام همین بود:«ترس خریدار دارد.»

اعتماد؛ سوخت دستگاه کاپیتالیسم همین است. چرخ اقتصاد ما تنها وقتی می چرخد که مردم به آن ایمان داشته باشند.

نگران نباش؛ همه چیز درست می‌شود:)

...باعث می‌شد بشورند و بسابند و جان بکنند و بجنگند تا زنده بمانند، چون یک کسی داشت به‌شان دروغ می‌گفت اوضاع خوب می‌شود. برای این نوع دروغ کلمه‌ی خاصی داریم: امید.

هیولاهایی که از دنیای مردگان برمی‌گشتند در مقایسه با هیولاهایی که همه‌ی ما در قلبمان داریم هیچ نیستند.

«ارزیابی»... از آن حرف هاست.... ارزیابی وقتی پیش می آید که مسئله ی خودی ها باشد. وقتی پای دشمن وسط باشد اسمش می شود«بازجویی». به آدم یاد می دهند چطور مقابل دشمن در بیاید و مقابله کند، چطور از ذهن و روحش مراقبت کند. اما یاد نمی دهند چطور جلوی خودی ها مقاومت کنی؛ خصوصا آدم هایی که خیال می کنند می خواهند «کمک» کنند «حقیقت» را ببینی. من را نشکستند؛ خودم خودم را شکستم. دلم می خواست حرفشان را باور کنم و دلم می خواست کمکم کنند.

حالا دیگر واقعا پیر شده بود؛ در هم شکسته و فرسوده شده بود. هیولاهایی که از دنیای مردگان برمی گشتند در مقایسه با هیولاهایی که همه ی ما در قلب مان داریم هیچ هستند.

ناآگاهی دشمن واقعی ما بود و حقایق هرچند تلخ و دشوار تنها سلاح ما.