بریده‌های کتاب غروب بت ها

جامعه ما اینگونه است، یک جامعه رام، متوسط و اخته که در آن انسانی طبیعی را که از ماجراجویی از کوهستان یا دریا برگشته است، الزاما خطرناک یا جنایتکار می‌نامد.

خشنودی از خویشتن شما را در برابر سرما نیز حفظ می‌کند. آیا تا کنون دیده اید خانمی که خود را شیک پوش میداند، سرما خورده باشد؟

بی‌تفاوت بودن یکی از اشکال قوی بودن است، چون بیش از حد پیر یا بیش از حد خود ساخته محسوب خواهیم شد.

و ناگهان با خوشحالی و هلهله کنان فریاد می‌زنند:"یافتیم، فریبکار حواس خودمان بود"

رابطه بین فرد نابغه و دورانی که در آن زندگی می‌کند همانند رابطه قوی و ضعیف است یا پیر و جوان؛ دورانی که ان‌ها در آن زندگی می‌کنند همیشه جوان‌تر، ظریف‌تر، ناپخته‌تر، نااستوار‌تر و کودکانه‌تر است‌.

حتی شجاع‌ترین فرد بین ما به ندرت شهامت کافی خواهد داشت تا با آنچه از پیش می‌دانسته مواجه شود اگر به "چرا"ی زندگی خود پی ببریم، با هر "چگونه" زندگی خود نیز کنار خواهیم آمد.

بر اساس منطق وقتی فشار به بیشترین میزان ممکن برسد، دست کم باید یکی از سیستم‌های غریزه به طور کامل فلج شود تا دیگری تقویت شود و در نهایت به قدرت یا ارباب تبدیل شود.

دانشجو در مقام کاربر عملی شیوه درست "دیدن" باید کند، بی‌اعتماد و متمرد شود.

آیا ممکن است خرد بر کره‌ی زمین همچون کلاغی پدیدار شده باشد که فقط جذب بوی تعفن مردار می‌شود؟

فکر کردن را باید همانند رقصیدن به دانشجویان آموزش داد.

تنها شعار واقعی برای عدالت این است:" برابری برای هر آنچه برابر است و نابرابری برای هر آنچه نابرابر است."