بریده‌ کتاب‌های الهی نامه

الهی، تا به حال می‌گفتم گذشته‌ها گذشت. اکنون می‌بینم که گذشته‌هایم نگذشت، بلکه همه در من جمع است. آه ... آه، از یوم جمع!

الهی، تن به سوی کعبه داشتن چه سودی دهد، آن را که دل به سوی خداوند کعبه ندارد؟

الهی، عقل و عشق، سنگ و شیشه اند؛ عاشقان از عاقلان نالند، نه از جاهلان.

الهی، آن‌که سحر ندارد، از خود خبر ندارد.

الهی، در بسته نیست، ما دست و پا بسته‌ایم.

الهی، چون عوامل طاحونه، چشم‌بسته و تن‌خسته‌ام؛ راه بسیار می‌روم و مسافتی نمی‌پیمایم. وایِ من اگر دستم نگیری و رهایی‌ام ندهی!

الهی، آن‌که را عشق نیست ارزش چیست؟

الهی، عقل گوید:(الحذر الحذر!)، عشق گوید:(العجل العجل!)؛ آن گوید دور باش و این گوید زود باش!