بریده‌های کتاب دکتر شریعتی جستجوگری در مسیر شدن

این چه زندگی تکراری و لوکس و بی‌مزه ای است؟!

هر کسی حق دارد حرف بزند. هر انسانی. آقایان! بنا را بر این بگذاریم که به سخن یکدیگر، به اندیشه یکدیگر، به عقیده یکدیگر، احترام بگذاریم.

بیشتر جریان‌های برجسته تاریخ از دل جریان‌های ستم‌بار محرومیت‌آفرین به وجود آمده‌اند. بله؛ از جریان‌های رفاه‌آور هم جریان‌های تازه به‌وجود آمده است. نهیلیسم غرب، نهیلیسم و پوچ‌انگاری اروپای غربی، از رفاه مادی پوک و پوچ و بی‌معنی انسان‌های جامعه صنعتی شده و به ثروت و رفاه و لذت و تنوع رسیده‌ی اروپای غربی و آمریکا برخاست.

من شخصا در برخورد با مواضع مکتبی، قاطع، صریح و سخت‌گیرم. یعنی چه؟ یعنی با ماست‌مالی کردن مکتب شدیدا مخالفم. از آقا سوال می‌کنید آقا، نظرتان درباره این مسئله چیست؟ یک جوری جواب می‌گوید که با حرف ماتریالیست می‌سازد، با حرف الهی هم می‌سازد، با حرف یهودی می‌سازد، با حرف زرتشتی می‌سازد، با حرف مسیحی می‌سازد، با حرف انقلابی می‌سازد، با حرف ضدانقلابی می‌سازد، با سرمایه‌داری می‌سازد، با سوسیالیسم هم می‌سازد! این دیگر چیست؟ اینکه دیگر مکتب نشد. مکتب، مقطع‌های مشخص دارد. اسلامی که با همه چیز جور دربیاید، دیگر راه مشخصی نیست.

مگر ما مسلمان‌ها که از وحی قرآنی برخوردار هستیم چه پُخی در این دنیا خورده‌ایم که حالا بگوییم دیگران چه غلطی کرده‌اند؟ ما چه کرده‌ایم آقا؟ جنگ‌های ما از بین رفته؟ ما الان داریم توی سر هم می‌زنیم و این جنگ‌ها را راه می‌اندازیم. یهودی آنجا نشسته همه ما را می‌بلعد. آن وقت بگوییم ما با قرآن هدایت یافته‌ایم؟