بریده‌های کتاب روزینیا، قایق من

انسان‌ها وقتی بخواهند, چه چیزهای زیبایی می‌توانند بسازند.

وقتی که زندگی هنوز اینقدر زیباست و این همه چیزها می‌تواند به تو عرضه کند، چرا باید اینقدر ناامید باشی؟

«روزینیا، من هم غمگینم. چون چیز زیادی نمی‌دانم، اما ترجیح می‌دهم درباره چیزی هم که می‌دانم فکر نکنم.»

خداوند کسانی را که به پیرها بد کنند کیفر می‌دهد.

در خواب، رویاها بیشتر به واقعیت شباهت دارند...

دیوانه؟ تو؟ به علت اینکه زبان درخت‌ها را می‌فهمی، به علت اینکه با اشیا حرف می‌زنی؟ چه حرف‌های احمقانه‌ای! دیوانه‌ها آدم‌های دیگری هستند که شعور خدایی را از دست داده‌اند، کسانی که قلبشان سنگ شده است و حتی قادر نیستند زبان آدم‌ها را بفهمند. دیوانه آنها هستند.

او کشف کرده بود که زیبایی نه در اشیا، بلکه در درون خویشتن است و هنگامی که این زیبایی محو شود اشیا هم کدر، مات و به نحوی باورنکردنی معمولی و مبتذل می‌شوند.

«می‌بینی دخترم؟ زاده شدن آنقدرها هم دشوار نیست. » «ولی درد دارد...» «اگر درد نداشت زندگی چنین ارزشی پیدا نمی‌کرد.»

احتیاج دارم که من هم متقاعد شوم که دیوانه‌ام...

«آدم‌ها خودشان را به خاطر الماس می‌کشند. آنها توجهی به ستاره‌ها ندارند! » «پدربزرگ،تو خیلی از آدم‌ها حرف می‌زنی... آدم‌ها یعنی چه؟» «آدم‌ها قابل توضیح نیستند. بدترین موجودات دنیایند. وقتشان را صرف ساختن چیزهایی می‌کنند که به کار ویران کردن می‌آیند.»

کار ما نیست که تصمیم بگیریم که چه کسانی قدیس هستند...

چه شده، کوچولوی من، سرتاپا می‌لرزی! آه ! باران خانم، من از زاده شدن می‌ترسم!

پایانی شیرین‌تر از مرگ در کنار فرد محبوب و مورد علاقه وجود ندارد.

رویا پردازی خوب بود،خرجی بر نمی‌داشت.

من فقط از یک چیز رنج می‌برم، از اندوه... اما انسان مبتلا به آن یا به تنهایی درمان می‌شود و یا بر اثر آن می‌میرد.

عادت باعث تضعیف احساس‌ها می‌شود.

حالا تو مرد دیگری هستی. صورتت را در آینه دیده‌ای؟ حالت آرام و آسوده‌ای داریم. اکنون مردی کاملاً عادی هستی. خودت این را حس می‌کنی؟ ز اوروکو لبخند زد: بله دکتر. اگر اندوه به معنای سلامت باشد من سالم‌ترین آدم دنیا هستم.

وقتی آدم پول نداشته باشد تهیه چیزهایی که می‌خواهد آسان نیست.