بریده‌های کتاب سلام انسان گرانقدر

اینکه موقعیت فعلی شما با دیگرا متفاوت است،به این معنا نیست که عقب مانده‌اید؛ بلکه به این معنی است که به مسیر دیگری می‌روید.

در مسیر خودت باش، نه دیگران.

در یک روز معمولی ما با فراموشی زندگی می‌کنیم و از یاد می‌بریم که تمام لحظاتی که شاید آنها را خسته کننده می‌دانیم، در واقع یک معجزه هستند.

چیزی وجود ندارد که ما مجبور به تحمل آن باشیم. چون دنیا سخت است، گریه کردن اشکالی ندارد.

زمانی بود که عقب افتادن از دیگران، برایم یک ترس غیرقابل تحمل بود؛ چون ناتوان بودم و معنا و ارزش زندگی‌ام را در نگاه دیگران جستجو می‌کردم و سعی داشتم خودم را بین قضاوت‌های مردم پیدا کنم. اما الان می‌دانم که علت همه چیز فقط و فقط خودم هستم.

شاید ما بدون اینکه در قلبمان زمانی برای بلوغ داشته باشیم، بالغ شده‌ایم؛ چون زمان مارا کنار زده است و می‌گذرد. انگار همه به هم قول داده‌اند و عجله دارند که به نام بزرگسالی دردهای خود را بپوشانند.

گاهی اوقات هیچ ایرادی ندارد که درد خود را مانند یک کودک بیرون بریزید؛اگر هم نمی‌توانید این کار را انجام دهید، آن را آزادانه برای خودتان بیان کنید.

هیچ‌کس برای داشتن یک زندگی دردناک به دنیا نیامده است. همه‌ی ما این حق را داریم که رویای یک زندگی شاد را داشته باشیم.

بروز دادن غم، راه دیگری برای گفتن "دوستت دارم" است.