بریده‌ کتاب‌های سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا

ذهنت را باز کن! زندانی نیستی. پرنده‌ای هستی در پرواز، در جست‌وجوی رویا در آسمان.

از پاییز، مثل مهمانی سرزنده و جذاب استقبال شده؛ کم ماند و زود رفت. رفتن پاییز یک جای خالی موقتی می‌گذارد، خلئی در سال که ابدا نمی‌توان به آن فصل گفت.

ذهن چیزی نیست که به کارش ببری. فقط هست. مثل باد است. فقط حرکتش را حس می‌کنی.

با کلمات بازی نمی‌کنم. به نظرم ریشه‌ی خیلی از مشکلات این دنیا مبهم صحبت کردن است. خیلی‌ها وقتی این در و آن در می‌زنند و منظورشان را روشن نمی‌کنند، جایی در ناخودآگاهشان دنبال دردسر می‌گردند.

زمان هر چه بود، تحمل کارم را نداشت.