بریده‌ای از کتاب سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا اثر هاروکی موراکامی
1403/10/26
صفحۀ 288
می‌گویم: «کمابیش به نظر می‌رسد جانوران می‌خواهند رنج بکشند و بمیرند.» «از یک لحاظ بله. این برایشان طبیعی است. سرما و ناراحتی. شاید حتی رستگاری‌شان در همین باشد.» «منظور شما از رستگاری چیست؟» «گفتنش مشکل است، مرگ نجاتشان می‌دهد. می‌میرند و در بهار باز به دنیا می‌آیند. یعنی جوان و تر و تازه.» «اما آن تازه به دنیا آمده‌های جوان همان‌جور رنج می‌کشند و می‌میرند. چرا باید این همه رنج بکشند؟» «چون مقدر است...»
می‌گویم: «کمابیش به نظر می‌رسد جانوران می‌خواهند رنج بکشند و بمیرند.» «از یک لحاظ بله. این برایشان طبیعی است. سرما و ناراحتی. شاید حتی رستگاری‌شان در همین باشد.» «منظور شما از رستگاری چیست؟» «گفتنش مشکل است، مرگ نجاتشان می‌دهد. می‌میرند و در بهار باز به دنیا می‌آیند. یعنی جوان و تر و تازه.» «اما آن تازه به دنیا آمده‌های جوان همان‌جور رنج می‌کشند و می‌میرند. چرا باید این همه رنج بکشند؟» «چون مقدر است...»
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.