بریده‌های کتاب عارف جان سوخته: شرح حال مولانا

بیش از یاد دادن محتاج یاد گرفتنم.

مَثَل من، چون مثل دریاست که نه اعماقش پیداست، نه آغازش و نه پایانش...

چون ما معمولاً به آنچه نداریم بیشتر فکر می کنیم تا به آنچه داریم.

گاهی با سخن نگفتن، بذر نفاق می افشاندم.

گواه لذت معشوق، اشک عاشق است.

شیخ استاد گشت نو آموز .‌. درس خواندی به خدمتش هر روز منتهی بود مبتدی شد باز .. مقتدا بود مقتدی شد باز

علم چیزی است که از دیگران حاصل می‌کنیم در حالی که معرفت،به رغم حضور راهنما،چیزی است که خود بدست می‌آوریم

فِراق آدمی را پخته می کند و پاک و پیراسته از عیب...

خوب بودن به معنای عاشق بودن نیست.

علمی که تو را از تو نرهاند، از جهل هم کمتر است.

شب ها، از پشت میله های آهنین اتاق های روشن تیمارستان، ناگهان گفت وگوی شگفت آور دیوانه‌ای به گوش می رسید که با تمام وجود، به زبانی که تنها برای خودش مفهوم بود، راز های دلش را بیان می کرد‌‌.

صدر عُلما در میان صفه است، و صدر عرفا در کنج خانه، و در مذهب عاشقان، صدر در کنار یار است. مولانا🫀