بریده‌های کتاب عارف جان سوخته: شرح حال مولانا

علمی که تو را از تو نرهاند، از جهل هم کمتر است.

در میان باش و تنها باش...🌱

شب ها، از پشت میله های آهنین اتاق های روشن تیمارستان، ناگهان گفت وگوی شگفت آور دیوانه‌ای به گوش می رسید که با تمام وجود، به زبانی که تنها برای خودش مفهوم بود، راز های دلش را بیان می کرد‌‌.

صدر عُلما در میان صفه است، و صدر عرفا در کنج خانه، و در مذهب عاشقان، صدر در کنار یار است. مولانا🫀

قلمرو هایی هست که دلیل و برهان را در آن راه نیست.عبور از چنین قلمروی با تپش های دل، نفس نفس زدن، به لرزه درآمدن و لکنت زبان صورت میگیرد.

کیکاوس سرش را به سوی وزیرش خم کرد و گفت در جایی که مریدان این مرد (جلال الدین) چنین قدرتی دارند، عظمت زندگی خود او، فهم و خردش، و معمای وجودش چه میتواند باشد؟

به نظر من کیمیای حقیقی، کیمیای شگفت آور واقعی، آن است که عقل و روح اشخاص را دگرگون کند.

مولانا آفتاب حقیقت است. همه‌ی عالم آفتاب را دوست دارند.

بیش از یاد دادن محتاج یاد گرفتنم.

مَثَل من، چون مثل دریاست که نه اعماقش پیداست، نه آغازش و نه پایانش...

چون ما معمولاً به آنچه نداریم بیشتر فکر می کنیم تا به آنچه داریم.

گاهی با سخن نگفتن، بذر نفاق می افشاندم.

گواه لذت معشوق، اشک عاشق است.

شیخ استاد گشت نو آموز .‌. درس خواندی به خدمتش هر روز منتهی بود مبتدی شد باز .. مقتدا بود مقتدی شد باز

دو بودن، مانع وحدت بود. مولانا تنها در صورتی می توانست به جوهر وجود شمس دست یابد که خود شمس در میان نباشد🕯🪐

علم چیزی است که از دیگران حاصل می‌کنیم در حالی که معرفت،به رغم حضور راهنما،چیزی است که خود بدست می‌آوریم

فِراق آدمی را پخته می کند و پاک و پیراسته از عیب...

خوب بودن به معنای عاشق بودن نیست.