بریده‌های کتاب میر و علمدار

رابطه‌ات را با خدا اصلاح کن، رابطه تو را با خلق اصلاح می‌کند. این رمز حرکت و پیروزی است!

زن از همان باء بسم‌الله عزیز بود، هیچ فرستاده‌ای از جانب الله نیامده که ذره‌ای زن را پست و برده و خوار بداند و او را خفیف بخواند، عرش و فرش برای زن همان بود که برای مرد.

دل و جرئت زندگی‌مان زیاد بود. احساس خفت نداشتیم از زن بودن، همین هم می‌شد که پسرها در دامان مادرها دلیر می‌شدند و دخترها دل‌هایشان جایگاه دلیران!

دل مادر مثل چشمه است، جوشان است و جاری!

مردم اگر می‌دانستند که غدیر در آسمان و زمین چه جایگاهی دارد و چه برکاتی را خدا در این روز نازل می‌کند، حاجات زندگیشان را از غدیر می‌گرفتند و گناهانشان را در این روز به آب توبه می‌شستند که همان فهم ولایت مولایم علی (ع) است!

مردم در مقام علی (ع) شک نکردند، در انتخاب دنیا و مقابله‌ی با علی باهم مسابقه گذاشتند. پیامبر (ص) در غدیر فرموده بود: - علی را برتر بدانید! و مردم هوس خودشان را برتر دانستند از امر خدا!

غیر از شقاوتمند، کسی از علی نفرت ندارد...

اسم‌ها رسم‌ها را فریاد می‌زنند. وجودها را نشان می‌دهند.

هیچ آیه‌ای در قرآن نیست که خدا در آن گروهی را ستوده باشد، مگر آنکه درباره‌ی علی است!

خدا تو را داده بود تا محافظ لبخند بچه‌های فاطمه (س) باشی. من از خدا تو را خواسته بودم تا محافظ مقتدر حریم حرم باشی! تا عباس زینب، سر بر دار حسین باشی...

خدا هر که را در پناه حسین (ع) باشد، هر که را در جوار حسین (ع) ببیند، قطعا برایش راهی باز می‌کند، دستش را می‌گیرد و بال پروازش می‌دهد.

و هرکس بنده‌ی دنیا بشود، شیطان او را تا آخرین درجه‌ی مذلت پیش می‌برد.

تنها یک مادر می‌تواند به خاطر فرزندش همه‌ی حصارها را بشکند.

تو از غصه مادرت و کوچه بود که کنار علقمه زانو خم کردی و شکستی... و الا پهلوان ها در جنگ در نمی‌مانند، چه برسد که بمیرند. هرگز نمی‌میرند...

هر دلی که با محبت حسین (ع) عجین است از آب دست تو سیراب شده است. تو منشأ خیرترین خیرهای عالمی، سقایی! سقا!

دشمنت هم فهمیده بود که تا تو هستی، علم هست و امنیت، تا تو هستی حرم هست و محبت، تا تو هستی حسین قامت ایستاده دارد... وای بر من از لحظه نبودن تو... وای بر من...