بریده‌های کتاب رقصنده ی دربار

معنای نام یک شخص، در رفتار و منشش در زندگی تعیُن می‌یابد.‌ سعی کن با وقار و وجاهت زندگی کنی تا نامت، حس احترام را در مردمی بیانگیزد که به این زبان صحبت می کنند.

هرچه بیشتر بخواهیم در کنار فردی بمانیم، باید کمتر در فکر تغییر او برآییم.

به عنوان کسی که در رویای رسیدن به یک جهان اندیشه ورز است و نمی‌تواند یک قدم از این قصر بیرون بگذارد، به تو رشک می‌برم.

اما گاهی مرگ خود سلاحی است که نمی‌توان بر آن فایق شد.

در هنر چینی، چهار جوانمرد یک اصطلاح جمعی است که به چهار گیاه شکوفه ی آلو، ارکیده، بامبو و گل داوودی اشاره دارد.

مانده‌ام که آیا هرگز این فکر برای‌شان پیش آمد که خدایی که به آن باور دارند، بی‌احساس است.

_هر چیزی را که بشود پاک و تمیز شست، واقعاً کثیف نیست. فقط خودش را نشسته. نباید فکر کنی هر کس لباس ژنده پوشیده، کثیف است. آن ها فقیرند، نه کثیف. فقیر بودن گناه نیست. _... _اما اگر قلب کسی کثیف باشد، با شستن تمیز نمی شود، کثیف بودن قلب گناه است.

هیچ وقت نمی توان به یقین گفت که آیا استعداد، نقطه ی قوت انسان است یا سد راه زندگی. تنها راه فهمیدن آن، زندگی کردن است.

تنها درس دادن به یک بچه شادی بخش نیست. دیدن یادگیری اش هم لذت بخش است. درست مانند دیدن سر برآوردن جوانه ی گل زنبقی که یک سال پیش کاشته شده است، از خاک.

در زندگی دیدارهایی صورت می‌گیرد، به زلالی و کوتاهیِ تبخیرِ شبنم در بیشه ی درختان، اما یاد و خاطره ی آن، به درازنایِ عمر باقی می‌ماند.