بریده‌های کتاب زنانی که با گرگها می دوند: افسانه ها و قصه هایی درباره کهن الگوی زن وحشی

هرجا که هستید بیرون بیایید. جاپاهای عمیق بجا بگذارید، زیرا می توانید. همان زن صبور و شجاع قصه"خرس ماه هلالی" باشید که یاد میگیرد ورای توهم را ببیند. مثل دخترک کبریت فروش ذهنتان را با سوزاندن کبریتها و به خواب و خیال فرو رفتن منحرف نکنید. بایستید، مقاومت کنید، تا موقعی که مول جوجه اردک زشت کسانی را که به آنها تعلق دارید پیدا کنید. رودخانه خلاق را پاک کنید تا زن گریان بتواند آنچه را متعلق به اوست بیابد. مثل دختر بی دست بگذارید قلب صبورتان در سرتاسر جنگل هدایت تان کند.مثل ماده گرگ،استخوان چیزهای گرانبهای گمشده را جمع کنید و به زندگی فرا بخوانید. تا آنجا که میتوانید دیگران را ببخشید، کمی فراموش کنید، و زیاد خلق کنید. آنچه امروز انجام می دهید، در آینده روی اعقاب سلاله مادریتان اثر می گذارد. دخترانِ دخترانِ دختران شما احتمالا شما را به یاد می آورند، و از همه مهمتر، رد پای شما را دنبال می کنند.

اشکها رودخانه‌ای اند که شما را به جایی می برند. گریه کردن، دور قایقی که حامل زندگی روحی شماست رودخانه‌ای خلق میکند. اشکها قایق شما را از کنار صخره‌ها بلند می کنند، از زمین خشک دور میکنند، و آن را به پایین رودخانه، به جایی نو، به جایی بهتر می رانند.

در مقطعی از زندگی هر انسانی، باید نقطه‌ای باشد که به هر کجا که «شوق» او را می‌برد، اعتماد کند. هستی رازهایش را برای كسانی آشكار می‌كند كه جرئت دنبال كردن مسیر قلب را داشته باشند.

اکثرا ما در همان جا، یا خیلی نزدیک به همان جایی که خودمان زخم خورده‌ایم، به دیگران زخم می زنیم.

بیایید به خاطر داشته باشیم که بهترین نمیتواند و نباید مخفی شود. مراقبه، آموزش، تمام تجزیه و تحلیل رویاها، تمام معرفت پهنه‌ی سبز خدا هیچ ارزشی ندارد اگر کسی همه آن را برای خودش یا چند نفر برگزیده خودش نگه دارد.

زخم‌های خیلی زیادی در زندگی هست، اما خوب است بخاطر داشته باشیم که از لحاظ قدرت کشش و توان تحملِ فشار، جای زخم قوی تر از پوست است.