بریده‌های کتاب کوارتت نهایی (‌فراخوان رنگ ها‌)

"اضطراب. هیچی مثل اضطراب آدمو از پا درنمیاره. با ترس می‌تونی بجنگی؛ با وحشت می‌تونی روبه‌رو شی؛ غم رو می‌تونی هل بدی عقب؛ ولی با یه مشت "اگه" و "اما" و "نکنه" چیکار می‌خوای بکنی؟ اضطراب سلاح محبوب منه."

"قابل تعمقه، چاندرا، که بشر چه ناامیدانه در آرزوی تغییر سرنوشت قهرمانان نخستین خودش، افسانه‌ها و داستان‌های دیگه‌ای آفریده؛ اینطور نیست؟"

عشق یک‌طرفه به یک فنجان تیغ در گلو می‌ماند؛ نه می‌شد آن را فرو برد و نه می‌شد آن را بالا آورد.

اگر من این‌ها را رها کنم، چه کسی نظاره‌شان کند؟ گروهی را گریزانده‌اند. گروهی ناتوان‌اند. توانایان اگر بگریزند، چه کسی ناتوانان را مراقبت کند؟

"پارادوکس جذابیه، موافق نیستید؟ ریا گناهه و تفاخر هم گناهه؛ پس اگر کسی فضیلتی داشته باشه و تاییدش کنه به غرور آلوده شده و اگر با تواضع ردش کنه هم که دروغ گفته."

چطور وقتی یکی از ستون‌های خانه فرو می‌ریزد، می‌شود جلوی خراب شدن خانه را گرفت؟