بریده‌های کتاب امیرکبیر و ایران

درد نادانی: وقتی در کنفرانس ارزنه الروم، نقطه باریک مذاکره بر سر فعل "ترک کردن" یا " موقوف داشتن" ادعاهای پیشین بود، میرزا تقی خان موضوع را ضمن گزارشی به حاجی میرزا آقاسی صدراعظم نوشت. حاجی در نامه ای جواب داد: اختلاف در معنی متروک و موقوف واضح است و بحث درباره آن چه فایده ای دارد. اگر عثمانیان لغت متروک را می خواهند ما هم باطنا همان را ترجیح می‌دهیم...

به شرحی که ویلیامز نماینده انگلیس در کنفرانس ارزنه الروم نگاشته، میرزا تقی خان در آنجا سخت بیمار گشت و چون نمایندگان روس و انگلیس به احوالپرسی او رفتند، دیدند در بستر بیماری با چهره ای رنگ پریده و بدنی فرسوده مشغول مطالعه و تهیه طرح عهدنامه ایران و عثمانی است. این حس مسئولین میرزا تقی خان برای ما سخت تاثیر برانگیز بود و چنین غیرتی در خور احترام است

نظر دکتر پولاک اتریشی و واتسون مورخ انگلیسی درباره فسادناذیری امیرکبیر "پول هایی که می خواستند به او رشوه دهند و نمی گرفت، صرف کشتن او شد"

نظر شیل سفیر انگلیس در خصوص عبور راه آهن از ایران در زمان امیرکبیر: "قرن دیگری باید بگذرد تا ایران فقیر ناتوان و دولت و ملت سست بی تهور و بی ابتکار آن، شایستگی شرکت در نقشه راه آهن را پیدا کنند...منحرف ساختن راه تجارت مغرب به هندوستان...سرنوشت تجارت عظیم انگلیس با مشرق تا خاک چین، به دست هوی و هوس این ملت متقلب دورو(ایران) سپرده خواهد شد... نمی توان منافع ملت متمدن انگلستان را به عهده دولتی نیمه وحشی بسپاریم..."