بریده‌های کتاب سلیمانی عزیز

بچه ها به صدا درآمدند که انتحاری‌های داعش امانمان را بریده،از شدت انفجارهایشان گوش ‌هایمان خونریزی کرده ، چشم‌هایمان تیره‌و‌تار می‌بیند . حاجی یکپارچه غیظ شد . ((پورجعفری! برو تفنگ من رو از توی ماشین بردار بیار . خودم میرم .)) جان بچه‌ها بود و جان فرمانده‌شان . نه نیاوردند روی حرفش و زدند به خط دشمن .

از ماموریت ها که فارغ میشد ، دل به جاده میزد . سراغ تک‌تک فامیل می‌رود و بهشان سر می‌زند . از یک پیرزن هشتادساله گرفته تا یک بچه سه چهارساله،همه را به اسم می‌شناسد .