بریده‌های کتاب کتابخانه نیمه شب

زندان یک مکان نیست ، بلکه یک طرز فکر است.

چیزای زیادی درباره امروز می‌دونم اما نمی‌دونم فردا چه اتفاقی میفته...

مهم نیست به چه چیزی نگاه می کنی، مهم چیزیست که می بینی.

«دو جاده در جنگلی به هم رسیدند و من.../ من به آن‌یکی قدم گذاشتم که مسافر کمتری داشت/ و همین سبب تغییر شد...»

ان ها جسدت را می خواهند ان ها مایلند روح تو را ببینند لبخند های الکی میخواهند گرگ ها اطراف تو هستند ...

نورا سید با جسارت نوشت: من زنده هستم!

می‌تونی همه‌چیز داشته باشی و هیچ‌چیز رو حس نکنی.

نورا میخواست در دنیایی زندگی که در آن ظلم و ستم وجود نداشته باشد؛ اما در تمام دنیاهایی که می‌شناخت، انسان ها نیز حضور داشتند.

میان اشک ها و خنده ها به خود می پیچید و به نحوی می کوشید تا ان ها را از خود بروز ندهد..