بریده‌های کتاب درام درمانی

هنر شکلی از آگاهی ( شعور ) اجتماعی و فعالیت خلاقه ی انسانی ( ناخودآگاهی ) است که واقعیت های زندگی ، جامعه و طبیعت را درک و منعکس می کند و نه تنها وسیله ی درک واقعیت هاست که وسیله ای است برای تاثیر معنوی بر آنها.

از هنر برای شناخت عمیق تر زندگی و دگرگونی آدمی در جهت تکامل و بالابردن سطح سلیقه و حساسیت روح انسان استفاده می شود.

اساطیر نمونه و الگوی همه اندیشه ها و اعمال معنی دار آدمی به شمار می روند. بنابراین شناخت اساطیر به معنی شناخت اصل و اساس روابط و رفتارهاست.

تئاتر از بدو پیدایش دارای خاصیت درمان بوده است ؛ همچنان که همذات پنداری با قهرمان تراژدی ( کاتارسیس ) طبق تعریف بوطیقا ( فن شعر ) ارسطو ، می توانسته تماشاگر را تا حد امکان دچار تخلیه ی روانی کند.

درام دارای وسعتی به مراتب بیشتر از تئاتر به لحاظ معنایی است. درام کنشی تقلیدی است که در زمان حال عرضه می شود ، یعنی رویدادهای واقعی یا تخیلی گذشته پیش روی تماشاگر باز آفرینی می شود.