بریده‌های کتاب هفت پیکر

آسمان زیردست خواهی، خیز پای بالا نـه، از زمین بگـریز

حکم هر نیک و بد که در دهر است زهر در نوش و نوش در زهر است که خورد نوش‌پاره‌ای در پیش کز پی آن نخورد باید نیش؟

مرده‌ای را که حال بد باشد میل جان سوی کالبد باشد وان که داند که اصل جانش چیست جان او بی جسد تواند زیست

کیست کو بر زمین فرازد تخت کاخرش هم زمین نگیرد سخت؟

خانهٔ خاکدان دو در دارد تا یکی را برد یکی آرد

از جهان پیش ازان که درگذری جان ببر تا ز مرگ جان ببری

آنکه او را بر آسمان رخت است در زمین بازجستنش سخت است

آنگه چون چرخ گرد عالم گشت عاقبت جمله را گذاشت و گذشت عالم هیچکس به هیچش کشت چرخ پیچان به چرخ‌پیچش کشت

هرکه آید درین سپنج سرای بایدش بازرفتن از سر پای

در هوایی که کزان فسرده شوی پیش ازان زنده شو که مرده شوی

هر جسد را که زیر گردون است مادری خاک و مادری خون است مادر خون بپرورد در ناز مادر خاک ازو ستاند باز گرچه بهرام را دو مادر بود مادر خاک مهربان‌تر بود کانچنانش ستد که بازنداد ساز چاره به چاره‌ساز نداد

ره به جان رو، که کالبد کند است بار کم کن، که بارگی تند است

پیش ازان کت برون کنند ز ده رخت بر گاو و بار بر خر نه

گر کسی بر فلک رساند تاج هفت کشور کشد به زیر خراج بینیش ناگهان شبی مرده‌ سر فرو برده، دردسر برده

خاکساران به خاک سیر شوند زیردستان به دست زیر شوند

روی ازین چارسوی غم برتاب چند ازین خاک و باد و آتش و آب؟ حجره‌ای با چهار دودآهنگ بر دل و دیده چون نباشد تنگ؟

هست چند آفریده زینها دور کاگهی نیستشان ز ظلمت و نور آفرینش بسیست، نیست شکی وافریننده هست لیک یکی نقش این هفت لوح چارسرشت ز ابتدا جز یکی قلم ننبشت گر نه هفت، ار چهارصد باشد زیر یک داد و یک ستد باشد اولین نقطه، واخرین پرگار از یکیّ و یکی نگردد کار در دویها مبین و در وصلش در یکی بین و در یکی اصلش هر دوی اول از یکی شد راست هم یکی ماند چون دوی برخاست

می‌رو و هیچ‌گونه باز مبین تا نیفتی از آسمان به زمین انجم آسمان حمایل تست چیستند آنهمه؟ وسایل تست تنگی جمله را مجال تویی تنگلوشای این خیال تویی هر یک از تو گرفته تمثالی تو چه گیری ز هر یکی فالی؟ آنچه آنها کند، تویی آن نور وانچه اینها خرد، تویی زان دور جز یکی خط که نقطه‌پرور تست آن دگر حرفها ز دفتر تست

یا رب آن ده که آرد آسانی نـاورد عاقبت پشیمانی