بریده‌های کتاب نخبه پارچین

همیشه می‌گفت:«شب، قبل از خواب، برای روز بعد برنامه‌ریزی کن.»

کسی چه می‌داند شاید از همان روزی که در دفترچه یادداشتش نوشت:«مهندس بودن، یعنی ناممکن را به ممکن تبدیل کنید» رتبه سه رقمی کنکور ریاضی انتظارش را می‌کشید.

اعتقادش این بود که:«زکات علم یاد دادن آن به دیگران است.»

اگر کسی در مورد نحوه درس خواندن برای کنکور کمک می‌خواست، مشاوره می‌داد. حتی ساعت‌ها وقت می‌گذاشت و فرد موردنظر را راهنمایی می‌کرد، انگار کمک به دیگران را وظیفه ذاتی خود می‌دانست.

عاشقانه وطنش را دوست داشت. ترجیح می‌داد موقع رانندگی آهنگ هایی که در مورد وطن بود را گوش کند. همیشه می‌گفت:«من این آهنگ‌ها را خیلی دوست دارم. در این آب و خاک زندگی کرده‌ام و اگر بتوانم می‌خواهم در این آب و خاک بمانم و کار کنم.»

تکیه کلامش این بود:«نوک بینی و جلوی پایت را نگاه نکن و برای ده سال آینده‌ات هم برنامه داشته باش.»