بریده‌های کتاب مجموعه داستان های شکسپیر: مجموعه ی جدید 15 داستان

این داستان، ضعف انسان را به تصویر می کشد و یادآوری می کند که نیروهای مخربی به صورت نهفته در وجود ما خفته اند که گاهی بیدار می شوند.

شکسپیر زندگی را آن گونه که هست، نشان نمی دهد. بلکه آن را آن گونه که باید باشد، ارائه می دهد. در واقع آن طوری که ما آن را دوست داریم.

کلئوپاترا سرش را پایین آورد ولی انتونی مرده بود. کلئوپاترا زمزمه کرد :<< خورشید خاموش شده است.جهان تاریک است. >>

خشم و غرور سبب می شود که لیر به به دو دخترش اعتماد کند که ذره ای شایستگی این اعتماد را ندارند. در این مورد او مانند گلاستر است که به حرف ادموند خائن اعتماد می کند. در پایان، لیر به حقیقت پی می برد، اما در شرایطی که به کلی دیوانه شده است و گلاستر نیز زمانی حقیقت را "می بیند" که نابینا شده است.

اهمیت رنگ پوست از دلاوری و اراده ی انسان کمتر است. اتللو

در عصر الیزابت تمام نقش های زنانه، توسط پسران جوان اجرا می شد.

زمانی برای فکر کردن است و زمانی برای عمل. آن قدر معطل نکن تا زیادی دیر بشود.

هر آن چه که بدرخشد طلا نیست، همانطور که بارها شنیده ای. تو ظواهر را انتخاب کرده ای، پس بدرودی بگو و برو.

حسادت و غبطه خوردن معمولا با هم اشتباه گرفته می شوند،ولی هم معنی نیستند.

ولی مهربان! چه درخششی از آن پنجره آشکار می شود؟ آن جا مشرق است و ژولیت مثل خورشید جلوه می کند. رومئو

اغلب اوقات، شرارت ظاهرش را عوض می کند و تغییر می دهد.

به آرامی گفت :<<باید رویا باشد، پس لطفا مرا بیدار نکنید. >>

در دوره ی الیزابت اول معمول بود که نمایشنامه نویسان گاه گاهی طرح داستان را از یکدیگر قرض بگیرند!

نمایش نشان می دهد که ما چه آسان باور می کنیم که دروغی حقیقت دارد یا این که حقیقتی دروغ است.

شکسپیر نشان می دهد که ظواهر مردم چقدر گمراه کننده است و باطن انسان ها خیلی مهم تر از لباس هایی است که می پوشند.