بریده‌های کتاب مستوری

اصلا یکی از قول و قرارهایمان این بود که حتی وقتی از همدیگر دلخور و عصبانی هستیم، قهر نکنیم.

وقتی چیزی را از دست میدهی، اگر بی تابی کنی، بی طاقتی کنی، روزگار کاری با تو می کند که دیگر هیچ چیز دنیا برایت جلوه ای نداشته باشد. هر روز کمتر و کوچک تر میشوی. آب میروی. خاک میشوی و تو پا به این جهان گذاشته ای تا از خاک برویی و داشته هایت نه برای تنوع و سبک سری که برای رشد توست، از دست دادنشان برای بزرگ تر شدن تو

انسان با گذر زمان بزرگ نمیشود، بلکه در کوره ی زمانه بزرگ میشود.

چوب خدا صدا ندارد. من اصلا با قانون و تولید و تجارت کاری ندارم. عرق کارگر نباید خشک بشود، وقتی حقش را میخوری، همه چیز برای زمین خوردنت جفت و جور میشود!