بریده‌های کتاب بیمار خاموش

بیشتر مردم زنده نیستند. نه در حقیقت. آن‌ها در خواب راه می‌روند و زندگی می‌کنند...

آنقدر زیاد دوستش دارم که گاهی خودم را از یاد می‌برم.

من پدرم را در باطنم و در اعماق ناخودآگاهم مدفون کرده بودم؛ مهم نبود که چقدر دور شده ام، او همه جا با من بود.

بچه ای که ازار دیده و با او بدرفتاری شده در واقع هرگز نمی‌تواند انتقام بگیرد ؛ زیرا ناتوان و بی دفاع است ؛ اما می‌تواند و باید در تخیلاتش رویاهای انتقام جویانه بپروارند.

یکی از سخت ترین چیزهایی که آدم می‌پذیره اینه که وقتی بیشتر از هر وقت دیگه ای به عشق نیاز داره این عشق بهش داده نمیشه. احساس مزخرفیه...همین دردِ دوست داشته نشدن.

يكى از سخت ترين چيزها اين است كه در بيشتر موارد وقتى نياز به دوست داشته شدن داريم، اين اتفاق نمی افتد احساس وحشتناكى است. درد ناشى از دوست نداشته شدن.

نوشتن یک جور آزادسازی است.یک جور تخلیه که می‌توانی با آن خودت را شرح دهی.به نظرم چیزی مثل درمان.

او عشق زندگی‌ام بود؛ خود زندگی‌م بود.

کسی که هرگز یاد نگرفته خودش را نگه بدارد تا آخر عمرش مبتلا به عواطف اضطراب‌آور است؛ چنین شخصی تا ابد در جستجوی این نگهداری سیراب‌نشده از منابع خارجی است؛ باید بنوشد یا چیزی بکشد تا این اضطراب بی‌پایان را "تسکین" بدهد.

Music hath charms to soothe a savage beast -from William Congreve "موسیقی این قدرت را دارد که سرسخت‌ترین افراد را رام کند"

من عقیده دارم که همه ما دیوانه هستیم و فقط روش دیوانگی‌مان با هم فرق دارد.