بریده‌های کتاب آتش بدون دود (7 جلدی جیبی)

پسر! آدمیزاد،تا وقتی کاری نکرده،اشتباه هم نمی‌کند. عقیم،بچه معیوب به دنیا نمی‌آورد. مرده سنگ نمی‌پراند تا سری را بی‌جهت بشکند،و کسی که ساز زدم بلد نیست،خارج نمی‌زند.

تاریخ،در وجود اکثریتی که ستم کشیده بود و ستم کشیدگی را همچون یک اصل طبیعی و الهی باور کرده بود،یله داده بود و چرت می‌زد.

اکثریت،نظر خود را از کسانی وام می‌گرفت که در گذشته،به شکلی،به دلیلی،و در ماجرایی،آگاهی و شناخت خود را اثبات کرده بودند.

اکثریت،به اندیشیدن فراخوانده نشده بود تا به هنگام بتواند به عنوان یک کلّ اندیشمند،راه راه از بی‌راهه تشخیص بدهد.

گرچه هیچ فرزند توانمندی به پدر پشت نمی‌کند؛حتی اگر سخت‌ترین دشمن اعمال و اندیشه‌های پدر باشد. هر پدری، بخشی از تاریخ را در خود دارد و پشت کردن به تاریخ، مبارزه با آن نیست.

پشت کردن یعنی ناتوان بودن از درگیری و سرپیچی؛و این پدرهای درمانده‌اند که همیشه به فرزندان نوجوی خود پشت می‌کنند؛چرا که قدرت مقابله با ایشان را در خود نمی‌بینند.گالان با پشت کردن به پدر نشان داد که مغلوب نفرت است نه چیزی بیشتر.

آنها ،واقعیت و افسانه را ،همچون تار و پود یک قالیچه به هم می‌بافتند تا نقشی مملو از خاطره برای فرزندان خود باقی بگذارند.

تاریخ را تنها خرده دروغ‌های خنده‌آور تاریخی قابل تحمل می‌کند؛وگرنه چیزی به جز خون مظلومان،مرکّب تاریخ نبوده است...

کوه را می‌توان پنهان کرد؛اما عشق را نمی‌توان. تمام آسمان،زیر تکّه ابری در پوشانده می‌شود؛اما هیچ جمله‌ای از دفتر عشق،پوشاندنی و پنهان کردنی نیست.

از عشق باید سخن گفت؛ همیشه از عشق باید سخن گفت.

عشق ،دقّ الباب نمیکند، مؤدب نیست،حرف شنو نیست،درس خوانده نیست،درویش نیست،حسابگر نیست،سربه زیر نیست،مطیع نیست... عشق، دیوار را باور نمیکند،کوه را باور نمیکند،گرداب را باور نمیکند،زخم دهان باز کرده را باور نمیکند،مرگ را باور نمی‌کند. عشق و دوست داشتن، از پی هم می آیند اما هرگز در یک خانه منزل نمی‌کنند.عشق، انقلاب است و دوست داشتن اصلاح.از دوست داشتن به عشق میتوان رسید و از عشق به دوست داشتن؛اما به هر حال این حرکت از خود به خود نیست؛از نوعی به نوعی است،از خمیره ای به خمیره یی و فاصله ابدی است میان عشق و دوست داشتن ،که برای پیمودن این فاصله یا باید پرید یا باید فروچکید...