بریده‌ کتاب‌های لیلی و مجنون حکیم نظامی گنجه ای

او در غم یار و یار از او دور دل پر غم و غمگسار از اودور چو شمع به ترک خواب گفته ناسوده به روز و شب نخفته

تو یافته ی منی در این راه من گم شده ی توام در این راه

دانی که حساب کار چون است سررشته زدست ما برون است

در پای تو، به که مرده باشم تا زنده و بی تو جان خراشم چون نیست مرا برِ تو راهی زین پس من و گوشه ای وآهی

ای مقصد همت بلندان/ مقصود دل نیازمندان :)

مجنون چو بخواند نامه ی دوست ، افتاد برون چو غنچه از پوست ، جز یا ربش از دهان نیامد، یک لحظه به خویشتن نیامد ، چون شد به قرار خود تنومند، بشمرد به گریه ساعتی چند

........ ای کز تو وفاست بی وفایی پیش تو خطاست بی خطایی ، من با تو چو نیستم خطاکار خود را به خطا کنم گرفتار ،، باشد که وفایی آید از تو .. در زندگیم درود ناری... دستی به سرم فرود ناری .....

من در قدم تو می‌شوم پست/تو در کمر که می‌زنی دست؟ :(

پند ار چه هزار سودمند است چون عشق آمد چه جای پند است

گل دیده به ترس باز می‌کرد چون مثل ندید، ناز می‌کرد