هر چهار جلدش رو دوست داشتم. انگار با ریتا، جان، جولی و … زندگی کردم و تونستم مشکلات هر کدومشون رو درک کنم. یه جاهایی بهشون حق دادم و یه جاهایی نه! آخر این داستان چهار جلدی هم خیلی خوب تموم شد. فکر می‌کنم بزرگ ترین چیزی که از این کتاب یاد گرفتم این بود که همهٔ ما آدم‌ها هم روی خوب داریم هم روی بد یعنی نه فرشته‌ام نه شیطان :)
      

        کتاب عجیبیه. حتی نمی‌دونم چه امتیازی بهش بدم. خوش خوان بود اما پایان بندیش جالب نبود. حداقل برای من غیر قابل درک بود. انتظار غافل گیری بزرگی رو داشتم که برآورده نشد. بنظرم آرایش دشمن یه چیز دیگه است.
      

        مسئله‌های جالبی داشت که خلاقیت زیادی می‌طلبیدن. از یه تعدادیشون می‌شه موقع تدریس مباحث مختلف ریاضی استفاده کرد تا دانش آموزان مسائل متنوع و جالب رو هم ببینن و حل کنن.
      

        اولین باری که از آقای مرادی کرمانی شنیدم، زیر نور شمع بود که آقای مهدی پاکدل روایت می‌کرد. همونجا از قلم ایشون خوشم اومد و این اولین کتابیه که ازشون خوندم. بعضی داستاناش انقدر شیرین و خودمونیه که تا مدت‌ها طعم شیرینش زیر زبون می‌مونه و بعضی داستان‌ها انقدر تلخ که با هر بار خوندنش اشک‌ از چشم سرازیر می‌شه. بازم از ایشون می‌خونم. دنیاشون رو دوست دارم❤️
      

        داستان‌هاش شیرین و واقعی بود. دو سه تاشون خیلی تلخ بود. معلم جلوی چشمش، مرگ شاگردش رو می‌دید💔 داستان گل کوه قشنگ بود🥹وقتی این گل‌ها در باغچهٔ شما برویند، هر روز به جای من به شما نگاه می‌کنند☘️
      

        ای کاش فیلمش رو می‌ساختند. چقدر قشنگ از زبان فردوسی صحبت می‌کرد🥲با این کتاب اشک ریختم. من تازه با آثار استاد بیضایی آشنا شدم. اولین فیلمی که ازشون دیدم، مرگ یزدگرد بود و اولین کتابی که خوندم، همین کتاب. توی هر دو این آثار، دیالوگ‌های قابل تأمل و تأثیرگذار، فراوان یافت می‌شه. علاقه‌مند شدم بیشتر دنبال کنم.
      

        عجب ترجمه‌ای داشت. واقعا کیف کردم.
دومین کتابی که از داستایفسکی خوندم. شب‌های روشن رو خیلی بیشتر دوست داشتم. چه اسم‌های قشنگی برای هر دو کتاب انتخاب کرده. برازنده و به جا. عمیقا دلم خواست با یکی نامه نگاری کنم!😂
      

        نمی‌دونم چرا اصلا برام جذاب نبود. انتظار یه کار خیلی جالب و خفن مثل اتاق ورونیکا رو داشتم اما انتظارم برآورده نشد :(
      

        وقتی در حال تموم کردن کتاب بودم، این جمله رو یه جا خوندم:
‏تنها آرزویی که میشه براتون بکنم اینه که امیدوارم با یکی در سطح و لول خودتون آشنا شید.
و دیدم که چقدر این جمله با موضوع کتاب هماهنگه… 
آخرش خیلی عجیب تموم شد، با یه خط، یهو من موندم با یه احساسی شبیه حسرت…درسته که خیانت رو نمی‌تونم عشق بخونم، اما راجر واقعا صبوری نکرد…
      

        فضای یه روستا رو بنظرم دقیق و بدون هیچ کم و کاستی روایت می‌کنه. داستان‌ها اغراق های عجیبی دارن ولی واقعا دلت می‌خواد باورشون کنی. تلخ ترین قصه برای من، قصهٔ رمضان و مادرش بود🫠. روستایی ها راستی راستی اپراتور برق رو به جای امامزاده دونستن و براش عزاداری می‌کردن😶‍🌫️. داستان گاو مشد حسن برام جالب ترین بود. کلا توی داستان خیلی به حیوانات اشاره می‌کرد تا جایی که حتی آدم هم تبدیل به حیوون می‌شد. شاید می‌خواست بگه ممکنه آدم انقدر به فلاکت برسه که با حیوون فرقی نداشته باشه. خب این بیلی‌ها یدونه آدم عاقل تر داشتن که اونم آخر داستان از روستا فراری‌اش دادن، نمک خوردن و نمکدون شکستن.
      

        در مورد تاریخ ایران دید کلی به شما می‌ده و احتمال خیلی زیاد انگیزه‌ای می‌شه که بخواید تاریخ ایران رو با جزئیات دنبال کنید✨
      

        این کتاب داستان زندگی مراجعینِ روان درمانگری به نام لوری رو روایت می‌کنه. برام جالبه که زندگی‌ آدم‌های مختلف رو بشنوم. بنظرم کتاب هم برای روان درمانگرها مناسبه هم برای بقیهٔ آدم‌ها. البته به جز اینکه زندگی و مشکلات مراجعینش رو بیان می‌کنه، نکات جالب روانشناسی رو هم به زبون ساده می‌گه. پسندیدم و هر ۴ جلدش رو خواهم خوند.😁
      

        دومین کتابیه که از آقای نبویان خوندم. اولیش قصه‌های امیرعلی ۱ بود، از نظر طنز داستان باید بگم که قصه‌های امیر علی خیلی سر تر بود. در هر دو کتاب از کلمات واقعا جالبی استفاده شده که هر بار با خودم می‌گفتم چطور این‌ها به ذهن آقای نبویان رسیده! 
این که این کتاب در دوران قرنطینه کرونا نوشته شده هم خیلی مهمه چون اون زمان که همه نگران سلامتیمون بودیم ایشون به فکرشون رسیده کتاب بنویسن و این قابل تقدیره.
      

        داشتم به این فکر می‌کردم که اگه مجبور بشم دار و ندارمو بذارم و زندگیم رو فدای یکی کنم، اون یه نفر کیه؟ کیه که خودم رو می‌تونم فداش کنم بدون اینکه هیچ نام و نشانی، هیچ ردپایی از من باقی بمونه؟ یه جواب براش پیدا کردم: وطنم :) بعد فهمیدم دقیقا شهیدی که گمنام شد همین کارو کرده…
      

        هوش بالای کارآگاه واقعا قابل تحسینه اما خیلی غافلگیر نشدم. هیچ چیز در داستان قابل حدس نبود ولی انتظار بیشتری داشتم، انتظار اینکه مثل رستگاری یک قدیسه و خانه‌‌ای که در آن مرده بودم، واقعا غافلگیر شم.