بریده‌های کتاب اهالی تپه ندبه

اگر گفتند در ماجرایی عاشورا، عمر سعد بود و حسین علیه‌السلام، یزیدی بود و حسینی، هم درست گفته‌اند و هم غلط. در عاشورا سه گروه بودند، نه دو گروه.

خلیفه دوم می‌خواست این مطلب را در جامعه نهادینه کند که والی یا باید مومن و ضعیف باشد یا باید فاسق و قوی و در زیست تاریخی ده ساله خود گفت که فاسق قوی بر مومن ضعیف اولویت دارد تا راه برای حکومت اموی‌ها که از نظر خودش، فاسق‌هایی قوی و کاردان بودند، هموار شود.

کربلا برای برخی سرتاسر درد است. از روزی که حسین علیه‌السلام را می‌شناسند، زندگی‌شان تغییر می‌کند و شکل دیگری به خود می‌گیرد. برای برخی نیز محرم و عاشورا و عزاداری فستیوال است.

وقتی در جامعه اتفاقی سیاسی و اجتماعی رخ می‌دهد، نباید بگذاریم مبهم بماند. این ابهام‌ها روی هم جمع می‌شوند و کوهی از ابهام درست می‌کنند که دیگر انسان از پس درک آن برنمی‌آید.

آقا ما از تو خواستیم که بیایی خلافت یزید هم که نه به دار است و نه به بار.ما نمی گذاریم خلیفه بشود.چه کسی بهتر از تو؟اما حالا جانمان در خطر است.بچه هایمان را می‌کشند. ما دیگر اینجور نمی‌خواستیم. هنوز هم دوستت داریم،اما خب،کار سخت شد.چقدر آدم با این ویژگی ها در تاریخ سراغ دارید؟شیعه شربت خور و نذری خور با شیعه مجاهد در عرصه میدان تومانی یازده قران فرق می‌کند.