بریده‌ کتاب‌های گفت و گو با زمان: مجموعه ی گفت گوهای توران میرهادی

کتابی انگیزه‌ی خدمت، فراتر رفتن از خود و کاری ارزشمند کردن را در وجود من کاشت و سبب شد به کشورم، به مردم و فرهنگ آن عشق بورزم.

مادرم عقیده داشت شادی سازنده است، به رشد اخلاقی و اجتماعی نسل جوان کمک می‌کند، دیدی مثبت می‌دهد و آدم‌ها را برای مقابله با سختی‌ها محکم می‌کند.

سختی‌ها به من یاد دادند همه چیز را غنیمت بشمارم و تا زمانی که نفس می‌کشم، بکوشم خدمت کنم و هر کاری که از دستم برای هر کسی برمی‌آید، انجام بدهم.

بعدها فهمیدم خیلی وقت‌ها از راه اشتباه کردن یاد می‌گیرم، یعنی اشتباه می‌کنم و بعد یاد می‌گیرم دیگر آن اشتباه را نکنم! این هم یک جور یاد گرفتن است.

وقتی بچه‌ها شروع کردند به فکر کردن، این فکر دنباله پیدا می‌کند. دقیق‌تر و ظریف‌تر می‌شود و بچه‌ها جست‌وجوگرتر می‌شوند و وقتی بزرگ‌تر شدند، تسلط‌شان به دانش زمانه‌ واقعی می‌شود و این دانش همیشه همراه آن‌ها خواهد بود.

سلامتی،نشاط، روحیه مثبت، دوستی‌ها، هم‌فکری‌ها، خلاقیت و مقاومت در برابر دشواری‌های زندگی را مدیون بازی‌های کودکی هستم. بازی‌هایی که با کوه‌نوردی، والیبال، شنا و بسکتبال و انواع ورزش‌های دیگر نه برای قهرمانی که برای بالا بردن مهارت‌ها، ادامه یافت.

به خودم گفتم تعلیم و تربیت، دریایی از اندیشه، کار و حرکت است که دوست دارم در آن شناگر باشم.

نویسنده، شاعر، تصویرگر و هرکسی که اثری برای کودک خلق می‌کند، باید بتواند ذهن را پرواز دهد. این امر زمان می‌برد. با یک اثر نمی‌توان درباره‌ی یک نویسنده یا تصویرگر یا شاعر قضاوت کرد.