بریده‌های کتاب پادشاه پریان : وارث ربوده شده

هیچ،پوچ،نیستی.این چیزیه که تو هستی.

تو فقط دوست داری خودتو بندازی تو دهن شیر و امیدوار باشی از طعمت خوشش نیاد !

اوک میخواست کشتی باشد که صخره ها در برابرش میشکنند !

قضیه بیش از حد آسان است. من عطش مهربانی دارم. عطش توجه. می خواهم و می خواهم و می خواهم.

می پرسم :《چیزی برای پنهان کردن داریم؟》 لبخندش پهن تر می شود و من را به سمت دیگران می کشاند و می گوید :《همیشه.》

دوباره زره طلایی‌اش را پوشیده‌است، پسری که دوست من بود مردی شده‌است که نمی‌شناسمش.

سخت می‌شود بی‌رحمی امید را توضیح داد.

باید بهتر به او آموزش می‌دادند تا اجازه ندهد احساساتش در چهره‌اش نمایان شوند. در عوض فکر می‌کرد دیگران به احساساتش اهمیت می‌دهند، پس اصلاً به خودش زحمت نمی‌داد که آن‌ها را پنهان کند.

به فریب خوردن و بازی دیدن عادت کرده بودم.

احساس می‌کنم دارم از پشت جن اسبی می‌افتم و اگر شروع به جویدن من هم کند، اهمیتی نمی‌دهم.

"Get up," Tiernan tells Hyacinthe gruffly. "Mount." "As you command," the cursed soldier says. "You do delight in giving orders, don't you?" "To you, I do,"

گاهی اوقات احساسم طوری‌ است که انگار گرهی درونم وجود دارد که اگر قرار بود باز شود، چیزی به جز دندان از آن بیرون نمی‌آمد.

بعضی وقت‌ها پایبند موندن به وظیفه می‌تونه کار سختی باشه‌.

چطور می‌توانستم توضیح بدهم که احساس می‌کردم زمان از چنگم می‌گریزد، بیش از پیش منزوی می‌شدم و بیش از پیش توانایی دست دراز کردن برای گرفتن چیزی که می‌خواستم را از دست می‌دادم؟

the boy who'd been my friend disappearing into a man I don't know.

مشکل زندگی کردن براساس غریزه همین است. من فکر نمی‌کنم‌.

در خطر بودن دقیقاً احساس خوبی ندارد، اما حس خوبی داشتم که مسبب وقایع باشم نه اینکه به درونشان کشیده شوم.

بوی ضعف از بوی خون لذت‌‌بخش‌تر است‌.

خیلی زود فهمیدم به هر حال آسیب خواهم دید. پس بهتر است تا فرصت دارم به کسی آسیب برسانم.

بهتر است از همه چیز دل ببُرم، از بدنم جدا شوم و شناور باشم، در شبی بی‌پایان از نیستی، هیچ باشم.