بریده‌های کتاب رومئو و ژولیئت

خداحافظی غمی شیرین است. من به امید وصالی دیگر باتو خداحافظی میکنم...

زمین هم مادر طبیعت است و هم گور آن. گیاهان از دل زمین می رویند و هنگام مرگ، در دل زمین دفن میشوند. از دل زمین گیاهان و موجودات بسیاری به دنیا می آیند و زمین با منابعی عالی آنها را تغذیه میکند. هر چیزی که طبیعت به بار می آورد خصوصیتی ویژه دارد و منحصر به فرد است. گیاهان دارویی، علف ها و حتی سنگ ها نیرویی عالی درون خود دارند. هر گیاه و موجودی که بر روی زمین باشد، حتی سمی و خطرناک، ارزشمند و مفید است. اگر گیاه یا حیوانی بد و خطرناک باشد حتما یا به طور نادرست از آن استفاده شده یا به حریم آن تخطی شده است. درباره فضیلت انسان هم این مسئله صدق میکند؛ اگر از آن سوءاستفاده شود، به تباهی و فساد کشیده خواهد شد.

همه کس و همه چیز حتی سگ و گربه هایی که اینجا هستند میتوانند ژولیت را ببینند الا رومئوی بدبخت. مگس ها شریف تر و مناسب تر از عشق بازی هستند تا من. آن ها میتوانند بر دستان زیبای ژولیت بنشینند و آن را ببوسند اما رومئو نمیتواند دستانش را بگیرد و ببوسد. مگس ها شبیه مردان آزاد میتوانند در شهر بمانند و من بیچاره باید تبعید شوم. با این اوصاف میگویید تبعید بهتر از مرگ است؟

رومئو: بانو، من به این ماه تابان قسم میخورم که... ژولیت: به ماه قسم نخور، ماه همیشه در حال تغییر کردن است. موقعیت ماه در آسمان هر ماه تغییر میکند. من نمیخوام که تو همچون ماه بی ثبات باشی.

These violent delights have violent ends And in their triumph die, like fire and powder, Which as they kiss consume. The sweetest honey Is loathsome in his own deliciousness And in the taste confounds the appetite. Therefore love moderately; long love doth so; Too swift arrives as tardy as too slow.