بریده‌های کتاب پدرخوانده

«دوستی همه‌چیز مرد است. دوستی از استعداد مهم‌تر است. از دولت بالاتر است. دوست و خانواده تقریبا باهم برابرند. هیچ‌وقت یادت نرود اگر دوست‌هایی داشتی که پشتت بودند، لازم نبود از من کمک بخواهی.»

دون تهدید کردن را ابلهانه‌ترین شکل افشای خواسته‌ها می‌دانست و طغیان خشم بدون دوراندیشی را خطرناک‌ترین ناپرهیزی‌ها.

درس عبرتی که دون همیشه به همگان می‌آموخت این بود که اگر کسی سخاوتمند است، باید سخاوت خود را شخصا نشان دهد. چقدر این حرکت مردی همچون دون در نظر آنتونی کوپولا دلنشین بود که پول قرض می‌کند تا به آدمی مثل او قرض دهد. مسئله این نبود که کوپولا میدانست دون میلیونر است. مگر چند میلیونر پیدا میشود که به‌خاطر دوست بی‌پولش کوچک‌ترین زحمتی به خود بدهد.

اما مردان بزرگ، بزرگ به دنیا نمی‌آیند، بلکه بزرگ می‌شوند.

دون معتقد بود که در زندگی، مهم‌ترین امتیاز طبیعی این است که کاری کنی دشمنانت معایب تورا بیش از واقع ببینند، البته به شرط آن‌که کاری کنی که دوستانت محاسن تورا کمتر از واقع ببینند.

از مدت‌ها قبل فهمیده بود جامعه اهانت‌هایی به آدم روا میدارد که باید تحمل کند و خود را با علم به این موضوع تسکین دهد که عاجزترین کسان هم به شرط اینکه چشمان خود را باز نگه دارند می‌توانند از زورمندترین کسان انتقام بگیرند.