بریده‌های کتاب از پمبا تا ماریانا

خیلی دارم حسرت میخورم. خیلی زیاد خوابیدم، خیلی بیشتر از نیاز خوردم، خیلی بیخودی جمع کردم، حسرت زمان هایی را میخورم که میتوانستم برای دیگران ارزوی خوب بکنم. با زبونم ذکر بگم، دست یکی رو بگم، و.... از عمری که به بطالت گذروندم ناراحتم و حسرت میخورم. به لطف خدا اعتقاد و ایمان کامل دارم. ولی از سبک بودن توشه راهم هراسانم! چرا کارهای خوب کوچکی که میتوانستم انجام بدم، دست کم گرفتم و کم انجام دادم؟ چرا از حال همسایه ها باخبر نبودم؟ چرا کم به دیدن پدر و مادرم میرفتم؟ چرا براشون هدیه نمیبردم؟ چرا دستشون رو نمیبوسیدم؟ چرا....

یکی از بافضیلت ترین اعمالی که انسان ها در طول عمرشون میتونن انجام بدن، همین مجالس وعظ و کسب علمه که با کمتر عبادت مستحبی قابل قیاسه!

در دنیا هر نیتی که بکنی، خدا برای اون نیت و دعای خیر تاثیر زیادی قرار داده! وقتی کلام مثبتی از دهان انسان ها خارج میشه، روی مولکول های جمادات و اشیا و همه چیز اثر میزاره!