بریده‌های کتاب دختر آن سوی آینه

چیزی که نمی‌دانست این بود که من هم روحیه‌ام را باخته بودم اما آن قدر خسته بودم که توان بروزش را نداشته باشم.

حلقه بازویش را تنگ‌تر کرد: (( اوهوم، من هم گاهی اوقات حسرت چیزهایی که از دست دادم رو می‌خورم، اما سعی میکنم باهاش کنار بیام. چون اگه کنار نیام، فقط یک راه برای پیوستن بهشون وجود داره.)) ((چه راهی؟)) لبخند زد و لپ هایش چال افتاد: (( مرگ، فقط با مرگه که می تونی به گذشته بپیوندی.))

ابن جوهره دنیای ما بود. جنایتکاران قدرتمند، دنیای انسان های ضعیف و کوچک‌تر را به آتش می‌کشیدند و با بی تفاوتی به مسیر رو به اوجشان ادامه می‌دادند. دود سیاهی که تنها مدرک باقی مانده از جنایت آن ها بود هم کم کم در آسمان پخش و سپس محو می‌شد و انسان های دیگر با سرفه های خشک، آن را از ریه هایشان می‌زدودند. اگر کسی تلاش می کرد به مبارزه برخیزد، یا در آتش می‌سوخت یا با دود جمع شده در ریه هایش خفه میشد.

نمی‌فهمیدم چرا باید بخاطر اینکه بقیه از من بدبخت تر هستند، سپاسگزار باشم و چرا اگر میخواستم بدبخت نباشم، ناشکر حساب می شدم..

«این حماقت انسان‌هاست که تاریخ رو می سازه..»

انسان تمایل شدیدی به جنگ دارد همیشه میخواهد جنگ راه بیندازد و برای شروع جنگ، چه بهانه‌ای بهتر از وجود تفاوت‌ها؟

برای نجات دادن دیگران اول باید خودتو نجات بدی