بریده‌های کتاب کیمبرلی چانگ

خاله پائولا یک لحظه چهره مودبش را کنار زده بود و ما چهره تاریک و سیاه آن چهره مودب را دیده بودیم. ما اجازه داشتیم آنجا کار کنیم و نباید برای او هیچ دردسری درست می‌کردیم، اما او نمی‌خواست ما موفق‌تر از او باشیم.

متوجه شدم که هیچ بابانوئلی در کار نیست، و فقط مادرم را دارم، اما همین کافی بود.

می‌خواستم به او بگویم شرایطم در هنگ کنگ مثل او بود، و می‌دانم تحسین شدن و در عین حال مورد تنفر واقع شدن چه حسی دارد، و می‌دانم این در واقع به معنای تنها بودن است. می‌خواستم به او بگویم به نظرم چشمان زیبایی دارد. اما مثل خیلی از حرف‌هایی که می‌خواستم بگویم و نگفتم، این حرف‌ها را هم هرگز به زبان نیاوردم.

خاله پائولا به ما کمک نمی‌کرد. ما تنها و بی‌کس بودیم.

"اگر ویولنم رو نداشتم، فراموش می‌کردم که کی بودم."