بریده‌های کتاب دیوان شهریار

جز خدا کو با تمام آفرینش همره است هر دلی را دلبری بایست و دلداری جدا یاری از یاران جدا کردم حریفی دید و گفت: کردی از ماران خود، خوش‌خال و خط ماری جدا

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست من که یک امروز مهمان توام، فردا چرا نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی سنگ‌دل این زودتر می‌خواستی حالا چرا

من آن بخت سپید خود که گم شد سال ها از من کنون در گوشه چشم سیاهی کرده ام پیدا...

در دل و دیده به دنبال تو گردم شب‌و‌روز تا به سر خواهدم این گنبد مینا گشتن دل به دریا زده ام بر لب دریای غمت قطره‌ای خواهم از آن خوردن و دریا گشتن

من بدین نکته رسیدم که بهشت موعود هست در حسن تو مشغول تماشا گشتن نقش من عاشقی و در خط و خال رخ توست همه چون زلف تو آشفتن و شیدا گشتن