بریده‌های کتاب شمسیه لندنیه: مواجهه حاج سیاح محلاتی با شرلوک هلمز انگلیسی

شما را گمان نمی‌کنم مطلع باشید اما در مملکت ایران یک فنی هست به اسم سعایت که از صبح علی الطلوع تا بوق سگ رجال ایران، از هر صنف و طایفه که فکر کنید، به این فن شریف مشغول بوده، کانه در یک مسابقه، دوندگی کرده تا خودشان را نزد شاه عزیز کرده، متعاقباً رقبا را از چشم شاه بیندازند. از این طریق بهتر، مطمئن‌تر، سهل‌تر، طریق برای سیر مقامات دنیوی و تصاحب جیفه دنیا نیست.

اگر بار گران بودیم رفتیم، اگر نامهربان بودیم رفتیم، شما با خاندان خود بسازید، که ما بی‌خانمان بودیم و رفتیم.

تنها نه اسیرش دل دیوانهٔ ما بود در دامگهش صد دل فرزانه فرورفت...

حب وطن در این روزگار دردی بی‌درمان است که یا مرد را دق می‌دهد و یا برایش اسباب دردسر و زحمت فراهم می‌آورد.

وقتی آدم یک چیز را بعینه می‌بیند نمی‌تواند منکر شود.

خداوند خودش ما را از شر ماخلق محفوظ نماید، ان‌شاءالله تعالی

درد وطن، بد دردی است. دردی است غیر مردن، کان را دوا نباشد...

دلم رسیده به جایی که غیر آه ندارد شبی‌ست خود که نشانی ز هیچ ماه ندارد نه آه دارد و نی ماه و کورسوی چراغی دلی که بر سر راهش به غیر چاه ندارد...