بریده‌های کتاب طنزهای شیرین زهر الربیع

عالم بدکردار همچون سنگی است که بر دهانه‌ی رودخانه افتاده است. نه خود می‌خورد، نه می‌گذارد آب به مزارع تشنه برسد.

بر سفره‌ی میزبانی که به لقمه‌ی میهمان آن‌قدر نگاه کند که مو را داخل غذایش ببیند، نباید نِشَست.

برای مرد دانا عذابی بالاتر از آن نیست که نادانی با اون همنشین باشد.

من به قدر علم و دانشم بالا رفته ام و هر چه الان دارم از نعمت آنهاست. ولی اگر به قدر جهلم بالا می‌رفتم، الان در آسمان‌ها بودم.

دل و زبان اگر خوب باشند از همه‌ی اعضا خوب ترند و اگر بد باشند از همه‌ی اعضا بدترند.

هروقت دیدی که دیگران به حرف‌های بیهوده خودشان زیاد اهمیت می‌دهند و فخر می‌فروشند، تو به سکوت خودت فخر کن.

چند دقیقه‌ای بر تخت تکیه زدم، سزاوار کتک و دشنام و ناسزا شدم. وای به حال تو که سالیان سال است بر تخت تکیه زده‌ای و خیال پایین آمدن هم نداری. به احتمال قوی پوست تو را خواهند کند.