بریده‌های کتاب گزیده رباعیات بیدل

ظالم پوشد لباس خون‌بافته را تا زیر کند خصم زبون‌یافته را با سنگدلان شعله‌خو سختی کن بردار به آهن آهن تافته‌را

تا از غم پرواز ننالد حسرت اول منقار بست، آنگه پر ما

بیدل، مدد جمیع کارت ز خداست از سعی کسی دگر نمی‌آید راست در صورت نهرو چشمه و جوی و سحاب ای مزرع تشنه، آبیارت دریاست

مهمان کریم را فضولی هنر است

شخص کرم از بس که وفاکیش‌تر است، ز اندیشه‌ی آب رخ درویش، تر است رسوایی احتیاج کس نتوان دید آن را که سخا بیش، حیا بیشتر است

هرچند نفس به صد خروشم دال است اما چه کنم؟ زبان جرئت لال است چون شمع، از آن تبی که در دل دارم تا ناله به لب می‌رسدم، تبخال است

هر موج، پل گذشتن از خویشتن است

ما را آیینه کرد و چیزی ننمود مجبور تحیریم، دیدار این است

مردیم و غرورش ستمی ساز نکرد تکرار نگاهی غلط‌انداز نکرد زین شرم که تاب آن نگاه آوردیم دیگر مژگان به روی ما باز نکرد

نه از موج نسیم است اینقدرها جوش بیتابی تب شوق کسی در رقص دارد نبض دریا را