بریده‌های کتاب درس زندگی: گزیده قابوس نامه

چون گفتی که من بنده‌ام در بندِ بندگی باید بود و چون گفتی که او خداوند است در زیرِ حکمِ خداوند باید بود ... نیکیِ تو بر کهترِ تو، نه بیش از آنست که نیکیِ خداوندِ تو بر تو.

و با همه هنر جهد کن تا سخن برجای گویی که سخنِ نه برجای اگر چه خوب گویی زشت نماید و از سخنِ کارفزای* خاموشی گزین که سخنِ بی سود همه زیان بُوَد و سخن که از وی بوی هنر نیاید ناگفته بهتر. *کارفزای: آنچه موجب زحمت شود.

و اگر خواهی که از بهرِ روزی از خدای تعالی خشنود باشی بامداد بکسی مَنِگر که حالِ او از حالِ تو بهتر باشد، بدان کس نِگر که حالِ او از حالِ تو بتر باشد تا دایم از خدای تعالی خشنود باشی.

و اگر بمال درویش گردی جهد کن تا بخِرَد تُوانگر باشی که تُوانگریِ خرد از تُوانگریِ مال بهتر باشد و جاهل از مال زود مفلس شود و مالِ خرد را دزد نتواند بردن.

کسی که راهِ خدای تعالی جویَد و طاعتِ خدای تعالی جویَد چون آتشی بُوَد که هرچند سرنگونش کنی برتری و فزونی جویَد، و مانندِ آن کس که از راهِ خدای تعالی و طاعتِ او دور باشد چون آبی بُوَد که هر چند بالاش دهی فروتری و نگونی جویَد؛ پس بر خویشتن واجب دان شناختنِ راهِ ایزد تعالی.