بریده‌های کتاب مرداب روح

همه چیز دور است و دیریست که از میان رفته است باور دارم که ستاره ای که آن بالا می درخشد هزاران سال است که مرده است .... دوست دارم از قلبم به بیرون ، به زیر آسمان پهناور روم دوست دارم دعا کنم و باور دارم که از بین ستارگان هنوز یکی باید باشد . باور دارم که می دانم کدام ستاره باقی مانده است کدام یک در انتهای شعاع خود در آسمان مانند شهری سفید برپا ایستاده است .

من بی‌نوا! به کدام راه بگریزم گرمای بیکران، نومیدی نامتناهی! هر سو که می‌روم دوزخ است؛ دوزخ، خود منم.

آن‌ها نمی‌توانند مرا به فضاهای خالی میان ستارگان در کراتی که هیچ بشری در آن‌جا ساکن نیست برسانند، من آن فضاها را در درون و بسیار نزدیک به خود دارم و خود را با مکان های متروک درونم می‌ترسانم.

اما من تهیدستم؛ فقط رویاهایم را دارم آهسته گام بردار! رویاهایم را زیر پای تو گسترده‌ام