بریده‌های کتاب گزینه اشعار شفیعی کدکنی

من از این که به مدرسه و ... یعنی به دبستان و دبیرستان نرفتم بسیار بسیار خوشحالم.

الآن من می‌بینم بچه‌های من در دبستان و دبیرستان واقعاً عمرشان ضایع است...

تمامِ آرزوهایِ منی، کاش، / یکی از آرزوهای تو باشم!

آخرین برگِ سفرنامۀ باران، این است: / که زمین چرکین است.

ای جویبارِ جاری! زین سایه‌برگ مگریز / کاین‌گونه فرصت از کف دادند بی‌شماران

مرغانِ پرگشودۀ طوفان که روزِ مرگ / دریا و موج و صخره بر ایشان گریستند

به پایان رسیدیم امّا نکردیم آغاز، / فرو ریخت پرها نکردیم پرواز.

خوشا پرنده که بی‌واژه شعر می‌گوید.

لیک هیچ‌کس به ما نگفت / مرجعِ ضمیرِ زندگی کجاست؟

باید بچشد عذابِ تنهایی را / مردی که ز عصر خود فراتر باشد.