بریده‌های کتاب دوازده

« متوجهی؟ چون اون شجاعانه ترین کار ممکن رو کرد. می‌دونی چی بود؟» « که امید داشته باشه.» « آره.»

بزرگ ترین ایمان در وهله اول اراده‌ی پرسیدنه، اون هم زمانی که همه‌ی شواهد برعکسه.

قصه‌ی هیچ کس چیزی نیست که بقیه انتظارش را داشته باشند و آدم از این که دیگران چقدر قدرت تحمل دارند تعجب می‌کند.

چقدر عجیب است آدم لحظه‌ای با فکرهایش تنهاست و لحظه‌ای دیگر کسی از راه می‌رسد که انگار عمیق ترین بخش وجودت را می‌شناسد و می‌تواند روحت را مثل کتاب باز کند.

تا وقتی به یاد کسی باشیم، اون ها واقعا نمی‌رن. فکرهاشون، احساس هاشون، خاطره هاشون، یه بخشی از وجود ما میشه.

پیتر مثل همیشه بلافاصله جای خالی او را حس کرد. واقعیت همین بود: آن ها همیشه یکدیگر را ترک می‌کردند.