بریده‌ کتاب‌های من فردای روز رفتن توام

تونل، تاریک قطار، خسته و ریل ها کهنه اند سودای این گریز دست از سرم بر نمی دارد "احمد ارحان"

می خواهم سوار اولین قطاری شوم که در ایستگاه می ایستد و بی آنکه مقصدش را بدانم گورم را گم کنم "آتیلا ایلهان"

رسیده ام به روزهایی که حتی از خودم هم خسته ام "جاهد ظریف اوغلو"

چیزی که درد را سخت تر می کند شدت آن نیست تداومش است "اعوز آتای"

برای رفتن نه خداحافظی می خواستم، نه راه و نه چمدان در سرم دری باز بود که بستم و رفتم "جمال ثریا"

اکنون اگر مرا از پرتگاهی رها کنی تنها چیزی که از آن سقوط در ذهنم باقی می ماند لمس دستانت بر کتف هایم خواهد بود "احمد تللی"

از وقتی که خودم را شناختم بی آنکه به کسی اعتراف کرده باشم یا حواسم باشد تمام روزهایم را برای پیدا کردن یک نفر سپری کردم و از انسان های دیگر فراری بودم "صباح الدین علی"

قلبمان چونان پرنده ای ست که پیش از یادگرفتن پرواز مجبور به کوچ شده "جاهد ظریف اوغلو"

من تنها این احتمال را که روزی مرا دوست خواهی داشت دوست داشتم "ییلماز اردوغان"

دلتنگی ایستگاهی درست بین فراموشی و به یاد آوردن است "کوچک اسکندر"

یک روز که سراغ من آمدی برایم شعر بیاور بنشین تا از شهریور با هم حرف بزنیم "جمال ثریا"

منتظر آمدن همه نباش یک نفر هیچ وقت نمی آید "ازدمیر آصاف"