بریده‌های کتاب انسان در جستجوی معنا

شما نمی توانید آنچه را در زندگی برای شما اتفاق می‌افتد ، کنترل کنید ؛ اما همیشه می توانید احساس و عملکرد تان را در مواجهه با مسائل کنترل کنید.

مهم نیست ما چه انتظاری از زندگی داریم ، بلکه مهم آن است که زندگی از ما چه انتظاری دارد.

معنا درمانی، جوهر وجود انسان را در مسئولیت پذیری می‌بیند.

《طوری زندگی کن که انگار برای بار دوم زندگی می‌کنی و بار اول به همان اندازه اشتباه کرده‌ای که الان کرده‌ای!》

اگر مقدار معینی گاز به داخل یک محفظه‌ی خالی پمپ شود، مهم نیست که محفظه چقدر بزرگ باشد، گاز محفظه را به طور کامل و یکنواخت پر می‌کند. رنج هم همینطور است؛ کاملا روح و ذهن خودآگاه انسان را پر می‌کند و فرقی نمی‌کند که رنج بزرگ باشد یا کوچک؛ بنابراین اندازه‌ی رنج انسانی کاملا نسبی است.

بزرگترین وظیفه هر شخصی یافتن معنا در زندگی خودش است.

وقتی انسان در می‌یابد که سرنوشت با رنج کشیدن گره خورده است ، باید تحمل رنج را به عنوان یک وظیفه بپذیرد. او باید این واقعیت را درک کند که حتی در قبول کردن مسئولیت رنج های خود و کنار آمدن با آنها نیز در این دنیا تنهاست. هیچ کس نمی‌تواند از رنج او بکاهد یا بجای او رنج بکشد . سرنوشت او بسته به روشی است که او رنج های خود را محتمل می‌شود.

نباید به دنبال معنای انتزاعی زندگی بود. هرکس در زندگی، وظیفه یا ماموریت خاص خود را برای انجام یک تکلیف مشخص دارد که مستلزم تحقق است و برای انجام آن نه می‌توان کسی را جایگزین و نه می‌توان شرایط زندگی او را تکرار کرد؛ در نتیجه وظیفه به همان اندازه منحصربه فرد است که فرصت خاص او برای اجرای آن است.

ما تصور نادرست و خطرناکی از بهداشت روانی در ذهن داریم که معمولا فرض می‌کنیم، آنچه انسان در وهله‌ی اول به آن نیاز دارد، تعادل یا همان طور که در زیست شناسی به آن هم‌ایستایی می‌گویند، حالت بدون تنش است؛ ولی در حقیقت آنچه انسان به آن نیاز دارد یک حالت بدون تنش نیست، بلکه تلاش و مبارزه برای یک هدف ارزشمند می‌باشد؛ وظیفه‌ای که آزادانه انتخاب شده است.