بریده‌های کتاب دیوان امام

بگزیده خرابات و گسسته ز همه خلق/ دل بسته به پیش آمد تقدیر و دگر هیچ

آرزوها همه در گور شد ای نفس خبیث در دلم بود که آدم شوم اما نشدم

یا بُکش یا بِرهان زین قفس تنگ مرا یا برون ساز ز دل این هوس باطل ما لایق طوف حریم تو نبودیم اگر از چه رو پس ز محبت بسرشتی گِل ما ؟

مرغ افسرده که در کنج قفس محبوس است/بر فراز فلک از شوق، پران خواهی دید/ سوزش باد دی از صحنه برون خواهد رفت/بارش ابر بهاری به‌عیان خواهی دید

سال‌ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید/انتظار فرج از نیمه‌ی خرداد کشم.