بریده‌ کتاب‌های درس های تاریخ

آزادی و برابری دشمنان قسم‌خورده و همیشگی یکدیگر هستند و وقتی زورِ یکی بر دیگری چیره شود، آن دیگری می‌میرد. اگر انسان‌ها را آزاد بگذارید، نابرابری‌های ذاتی‌شان بیشتر و بیشتر خواهد شد، مانند آنچه در انگلستان و آمریکا در سده نوزدهم در دورۀ سیاست اقتصاد آزاد اتفاق افتاد. برای جلوگیری از رشد نابرابری، آزادی باید قربانی شود؛ چنان‌که در روسیه بعد از انقلاب سال ۱۹۱۷ شد.

«این ترس بود که باعث شد برای اولین بار خدایان به وجود آیند.» ترس از نیروهای پنهان در زمین، رودخانه‌ها، اقیانوس‌ها، درختان، بادها و آسمان. پرستش این نیروها به وسیله دادن هدایا، قربانی، سحروجادو و دعا دین را به‌وجود آورد. تنها زمانی که کاهنان معبد از این ترس‌ها و نیایش‌ها برای حمایت از اخلاق و قانون استفاده می‌کردند، دین به نیروی حیاتی برای دولت‌ها و رقیبی برای آنها تبدیل شد. دین به مردم گفت که دستورات اخلاقی و قوانین را خدایان وضع کرده‌اند. دین این تصویر را مجسم کرد که خداوندِ تحوت به منس قوانینی برای مصر داد، خدای شمش قانون حَمورابی را برای بابل فرستاد و یهوه ده‌فرمان مقدس را به موسی نازل کرد تا به قوم یهود بدهد و همچنین فرشته‌ای مقدس به نام اگریا فرستاد تا قوانین رومی را به نوما پومپیلوس عرضه کند. آیین بت‌پرستان و فرقه‌های مسیحیان گفتند که فرمانروایان زمینی به وسیله خدایان منصوب و حمایت می‌شوند. برای شکر این حمایت از جانب خدایان بود که مردم و دولت به طور تقریبی همیشه سرزمین‌ها و درآمدهای خود را با کاهنان و کشیشان تقسیم می‌کردند.

طبیعت اهمیت نمی‌دهد که میزان بالای زاد و ولد به طور معمول با تمدن پایین فرهنگی همراه است و میزان پایین زاد و ولد با تمدن فرهنگی بالا و طبیعت مطمئن می‌شود که ملتی با میزانِ تولد پایین به شکل دوره‌ای به وسیله گروهی بارورتر و قدرتمندتر ملامت و تنبیه شود. ... و اگر تولیدمثل انسان نسبت به منبع غذایی بسیار بیشتر باشد، طبیعت برای برقرار کردن تعادل، از سه عامل استفاده می‌کند: قحطی، طاعون و جنگ.

با این حال، هیچ انسانی، هرقدر باهوش یا عاقل، نمی‌تواند حتی یکبار در طول عمرش به چنین درجه از فهم و کمال برسد که بتواند بدون‌خطا دربارۀ آداب و رسوم جامعۀ خود داوری کند یا آنها را بی‌ارزش بخواند، چون آنها معرّف دانش و معرفتِ نسل‌ها پس از قرن‌ها تجربه در آزمایشگاه تاریخ‌اند.

"من نمی‌دانم در قلبِ یک انسان پلید چه می‌گذرد؛ اما می‌دانم که در قلبِ یک انسان شریف چه خبر است. این ترس و خوف است که در دل انسان شریف وجود دارد."

ادیان به پیروان خود اطمینان داده‌اند که در نهایت خوبی بر بدی چیره خواهد شد؛ اما تاریخ هیچ تضمینی برای این فرجام نمی‌دهد. طبیعت و تاریخ هیچ اهمیتی برای باورهای ما قائل نیستند. از منظر طبیعت و تاریخ، خوب یعنی آنچه زندگی می‌دهد و بد یعنی آنچه زندگی را از بین می‌برد؛ و جهان هستی هیچ تعصبی به نفع عیسی مسیح و به ضرر چنگیزخان مغول ندارد.