بریده‌های کتاب شبح اپرا

دو دست خود را روی قلبش گذاشت تا بدین وسیله آن را ساکت کند. اما قلب چون دهان سگ نیست که بتوان آن را با دو دست گرفت. تازه اگر پوزه سگی را که به شدت پارس می‌کند، با دست بگیرند، باز صدای غرش او شنیده می‌شود.

گریه می‌کنی! دوستم نداری! چرا؟ من واقعا آن‌قدرها هم هولناک و بی‌رحم نیستم. تنها چیزی که می‌خواهم این است که مرا دوست بدارند. اگر تو دوستم بداری، مثل یک بره آرام خواهم بود.

نگاهی یأس‌آمیز به آسمان و ستاره‌ها انداخت. مشتی بر سینه‌ی شرربار خود زد. او عاشق بود، ولی افسوس که محبوبش او را دوست نداشت.

وقتی آزار می‌بیند، خیلی سنگ‌دل می‌شود.

مهیای هر نوع نرمی و گذشت و تحمل خواری بود‌. او عاشق بود.

کریستین تنها کسی بود که به من محبت کرده بود. او با دیدن چهره‌ی ترسناک من پا به فرار نگذاشت. او فراتر از نقاب من، قلب مرا دید. او لایق یک زندگی آزاد و شاد بود ولی من بدون او هرگز شاد نبودم.

من تنها دوست او هستم، ولی اریک معنای دوستی را نمی‌داند. نمی‌داند چطور دوست بدارد، ولی تشنه‌ی دوستی و عشق است. سرانجام روزی به من گفت که عاشق شده و کسی را پیدا کرده که او را به خاطر خودش دوست بدارد.

_ مگر دوست‌داشتن دلیل بدبختی است؟ _ بله کریستین، وقتی که انسان کسی را دوست بدارد و مطمئن نباشد که متقابلا طرف محبت اوست، بدبخت است.

آرزو داشت که معماری مشهور شود. او فقط می‌خواست مانند سایرین باشد.

در سینه‌اش دردی احساس می‌کرد. مثل آن بود که آن را شکافته، قلبش را بیرون کشیده‌اند. حفره وحشتناکی در آن حس می‌کرد. خلائی واقعی که تنها قلب دیگری می‌توانست جای آن را پر کند. این حالات مربوط به روحیه خاصی است و فقط کسانی‌ می‌توانند آن را درک کنند که خود گرفتار عشقی شده باشند که در زبان عامه آن را عشق برق‌آسا می‌نامند.

او فقط می‌خواست که دوستش بدارند ولی هیچ کس در جهان نتوانست نقابش را کنار بزند و درون قلبش را ببیند. در نتیجه، هرگز معنای دوست داشتن را نفهمید.

اریک پس از یک عمر تحمل رفتار ظالمانه، با دیدن ذره‌ای محبت چقدر مهربان شده بود.