بریده‌های کتاب جنگ تریاک؛ خدای آتش

اعتقاد داشتن به خدایان کار سختی بود. فقط وقتی از ته دل ایمان می‌آوردند که یکی از آن‌ها مستقیما در چشم‌هایشان زل می‌زد.

خطای تو همین بود. تو می‌جنگیدی تا زنده بمونی..... من می‌جنگیدم که ببرم... توی تاریخ اسم افرادی بیشتر می‌درخشه که قدم اول رو برداشتن، نه اون‌هایی که دنبال ثبات بودن

بهترین نقشه، نقشه‌ای بود که تا زمان اجرا سرّی بماند. خنجرِ در آستین، عمیق‌تر می‌برید.

زخم‌های روحی با تظاهر به اینکه هیچوقت اتفاق نیفتادن، درمان نمیشن. باید باهاشون مثل زخم عفونی برخورد کرد. با یه چاقوی داغ بازش می‌کنی و گوشت گندیده رو درمیاری تا شاید اونوقت بتونی بهبود پیدا کنی.

زنده موندن خیلی سخت‌تر از مردنه. عذابی که می‌کشی به خاطر این نیست که لیاقت زنده موندن نداری... به این معنیه که آدم شجاعی هستی.

هدف از انتقام، التیام نیست. بلکه آن لذت گذرایی است که موقتا درد را تسکین می‌دهد.

دیگر یاد گرفته بود چطور خاطراتش را دفن کند و تنها این گونه می توانست بدون آن که دیوانه شود به زندگی ادامه دهد.

زخم های روحی با تظاهر به این که هیچ وقت اتفاق نیفتادن، درمان نمیشن. باید باهاشون مثل زخم عفونی برخورد کرد. با یه چاقوی داغ بازش می کنی و گوشت گندیده رو در میاری تا شاید اون وقت بتونی بهبود پیدا کنی.